28 september

Zonet toegekomen in Mac kinley. Zegt je niets? Dit is waar de film crocodile dundee is opgenomen – allez toch enige fragmenten. Het café is ongelooflijk authentiek – een houten vloer en fantastische veranda en achteraan een camping waar wij op staan. Deze morgen op de radio was er een interview met de chefkok van dit Walkabout Creek hotel. Een Oostenrijker van 24 jaar die hier enkele maanden werkt. Zijn Engels verrast mij, maar dan blijkt dat hij geboren is in Engeland en zijn beide ouders britten zijn waardoor hij perfect engels praat.
We zijn hier geraakt na een tocht van 300km in de outback. Gedurende deze 300 km hebben we één roadhouse tegenkomen, één dorpje en 10-tal auto's en voor de rest niets – ach ja natuurlijk de dode kangeroes soms lijkt het alsof je moet laveren tussen de dode kangeroes. Naast dode kangereoes vandaag ook 2 dode zwijnen, 1 dode koe en 2 dode emu's. Maar we hebben ook nu weer verschillende levende emu's onze weg zien passeren, eentje was zelfs op pad met 4 kleintje. Ze blijven schattig.
Deze morgen naar het ziekenhuis in Longreach geweest – reeds 2 dagen last van een beginnende blaasontsteking en deze morgen was het plots heel erg. Dus naar het ziekenhuis – toch wel bevreemdend de eerste keer dat je in een vreemd land naar het ziekenhuis gaat. De nurse vult alle papieren in – onderzoekt mijn urine en komt tot de vaststelling dat ik inderdaad een blaasontsteking heb. Ik krijg antibiotica en 10 minuten later sta ik terug buiten met medicatie en niets te betalen. Ik geloof mijn eigen ogen niet. Alles ging zo snel en ik was zo verrast dat ik zelfs de nurse ben vergeten te bedanken. Door mijn blaasonsteking heb ik elk toilet op onze 300 km uitgeprobeerd. Het blijft een mysterie hoe de toiletten zo prober blijven en een nog groter mysterie dat er in elk wc ook toiletpapier hangt.
Longreach is gekend voor zijn twee musea: eentje van qantas en eentje van de stockmen. Na onze ervaring met het vorige museum, laten we voor wat ze zijn. We gaan wel met de fiets er naar toe en als we het prijskaartje zien, duizelen we pas helemaal. 110$ (zo'n 50 euro) om het Qantasmuseum – voor deze prijs mag je eens in een boeing 707 en op zijn wing wandelen. Ja hallo – dit is toch echt wel crazy. We fietsen terug – via een fietspad in de outback. Het fietspad is een zegen want de enige andere weg is langs de highway waar roadtrains (ze zijn ocharme maar 53 meter lang en hebben maar 70 banden) blijven aan 120 km voorbijrazen en uitwijken doen ze niet.
Morgen gaan we naar Cloncurry – hopelijk hebben we hier internet, een winkel en gsm bereik. Want daarna trekken we weer de outback in en zullen we voor een week geen internet, gsm of winkels meer zien.