26 september

De zon gaat onder en we staan op een free camping zo'n 15 km van Barcaldine in the middle of nowhere. Dit plaatsje noemt Lloyds Weir. Via een gravel road zijn we hier geraakt en er zijn propere toiletten en stromend water en in het vrouwentoilet staat zelfs een kamerplant – hoe gezellig kun je het maken– we staan aan een riviertje. We hebben al veel vogels gezien en heel veel kangeroes die aan het water komen drinken.
Vandaag zijn we voor de tweede keer in de zandstorm terecht gekomen. Het lijkt alsof het nevelig, mistig is. Maar als je goed kijkt zie je de bruine gloed van het zand. Blijkbaar is er een grote zandstorm die van Sydney tot hier alles in bruin zand legt. Morgen zou het terug moeten beter zijn. Volgens een sms van mimie is het de ergste zandstorm in 70 jaar.
Zonet zijn we in Barcaldine gestopt voor het gerenommeerd Workers heritage center. In 1891 was er hier in de regio een grote schaapscheerders staking die eigenlijk uirgemond is in een echte oorlog. De stakers zijn veroordeeld tot gevangenisstraffen maar het heeft uiteindelijk geleid tot de oprichting van de labour partij en verschillende vakbonden. Net daarom dat men hier een museum gebouwd heeft als herinnering voor de arbeiders. Wij vol verwachting hier naar toe. We betalen de 15$ per persoon en komen ontgoocheld terug. Het is een mini versie van bokrijk maar waarbij men niet god weet wat te kiezen – geschiedenis of union of de kant van de sponsor. We besluiten meteen dat musea niet meer op ons lijstje zullen staan en dat we ons zullen richten op de nationale parken.
Wel de moeite is de tree of knowledge, dit is de boom waar de schaapscheerders elkaar ontmoeten en de staking organiseerden. De boom is in 2006 vergiftigd (iets wat hier wel meer gebeurd) en dus dood. Men heeft als alternatief de dode boom omringd met een modern kunstwerk. Het is pas in mei geopend en het is groots kunstwerk geworden – allemaal stukken hout hangen aan een meters hoof plafond en door de wind slaan de stukken hout tegen elkaar en krijg je dus een muziekstuk te horen die elke dag anders is.
Zeker na Carnavon Gorge NP zijn we er van overtuigd dat de NP veel meer te bieden hebben. Na onze nacht in Rolleston zijn we vroeg vertrokken naar Carnovon. De wekker op 6u gezet – ik als eerste wakker (nog een bewijs dat ik beter rendeer in Australia hier sta ik elke morgen om 6u op terwijl ik in Belgie voor 8u30 geen mens waard ben) en wat blijkt: de ganse camping is reeds alive and kicking. Om 6u30 zijn we op de baan richting Carnavon. Zo'n 15 km voor het visitor centrum wordt de weg een dirt road – allez een weg waar ik af en toe mijn ogen sluit en hoop dat we er heelhuids uitkomen (al blijkt bij het trerugkeren alles veel minder erg – ah ja onze eerste rough road laat de meeste indruk na zeker). In het visitor center gaan we met onze boeking en krijgen we alle info. Rugzakken met tent, matras, slaapzak, eten, kookgerief, kookvuurtje en 6 liter water en off we go. 10Km wandeling in de gorge. Het is mistig (nadien leren we dat we in een gigantische zandstorm terecht gekomen zijn) dus zien we weinig van de gorge. We moeten 20 keren de creek via steppingstones over hoppen maar dat lukt vrij aardig. We besluiten om de helft van de zijgorges vandaag te doen en de andere morgen. We komen om 13u30 aan in de campground – we zijn de enigen. We staan naast de gorge – een muur van meer dan 50 meter hoog – de echo fenomenaal. Er is zelfs rota loo (een pit toilet waar ze warme lucht in blazen) en ongelooflijk deze wc's zijn proper, geen enkel geurtje en toiletpapier. Hoe doen ze het?

Na de lunch gaan we naar Cathedral cove w aar we de rotsschilderingen zien – is het art???? vooral vulva's, boemerangs en handen. We gaan nog een cave in waarbij ik elk moment denk dat ik mijn voeten zal breken – in de gids staat dit omschreven als rock hopping – ik noem dit benen breken.

Het is vroeg donker en na onze pasta maaltijd kruipen we ons bedje in – het is 19u30.

Veel later dan gedacht worden we wakker – waar zijn die vogels die ons wakker gingen maken???
We vertrekken op onze tocht terug. Veel mensen kijken ons verwonderd aan – het is amper 8u en we zijn al terug??? geslapen in big bend? Whaah that's just awesome!

In het visitor center moeten we ons blaadje aftekenen zodat ze weten dat we safe and sound terug zijn. We mogen nog een nachtje blijven op de campground van het NP – whaawh – we wandelen nog naar boolinda bluff waar we uitkijken op de gorge van bovenaf. Het is steile tocht om uiteindelijk 300 meter hoger te staan en uit te kijken op de gorge.

De volgende dag rijden we naar Emerald waar we inkopen doen (en een nieuwe xcampingstoel kopen – want eentje gebroken) en, doorrijden naar sapphire – waar ze nog steeds zoeken naar gems. Op de camping een wasje doen in de wasma chine – draait maar 30 min en op 30 graden – ach ja beter dit dan niets.

En nu zijn we dus in Barcaldine. In de outback op de capricorn.
Vandaag 3 keer emus gezien en veel levende (en dode) kangeroes.