Zaterdag 21 november
Vandaag zijn we geland op zo'n 150 km van Sydney. We staan in een bush campground van een NP aan zee. Vandaag was het slechts 26 graden, bewolkt en dat voelt aan als een verfrissing na de 39 graden gisteren in Canberra. Vandaag is trouwens de dag van wildlife spotten. Na 10 km dirt road die er behoorlijk slecht bijlag want de weg heeft in het verleden geleden onder de regen waardoor er veel scheuren en potholes zijn. Maar hier aangekomen, kijken we uit op de zee met zijn woeste rotsen. Tijdens een korte wandeling horen we plots geritsel achter ons, we denken dat we een goanna zien, maar meteen zien we onze fout: dit is een snake en een behoorlijk grote. Zot als ik ben van slangen, stap ik behoedzaam achteruit tot ik een paar meter ervan ben. Nico blijkt op een paar meter naar de slang kijken terwijl hij uit het gras voor onze neus wegslingert. De slang is bijna 2 meter lang, donker met gele vlekken en ik zie zijn gespleten tong zoeken naar een heerlijke maaltijd. Wildlife nummer 1. We wandelen terug naar de campground en plots horen we terug geritsel- ik spring bijna in Nico zijn armen maar dan blijkt dat het deze keer geen slang is maar een donkere walliby met een gele buik. Hij of zij kijkt even verschrikt naar ons als wij naar hem/haar. Wildlife 2. We wandelen naar de zee en zien plots drie vinnen voor ons opduiken. Met veel geduld blijven we naar de zee staren en jawel 3 dolfijnen zwemmen in de baai. Wildlife nummer 3. We beklimmen de rotsen aan de zee en plots merkt Nico in de spleten van de rotsen grote krabben die ons wat vertwijfeld aankijken: aanvallen of terugtrekken? Wildlife nummer 4. Op de terugweg zien we een grijze kangeroe grazen. Jawel wildlife nummer 5. Terug in de camping zien we boven ons een laughing kookaburra, we herinneren ons levendig hoe de vorige keer een kookaburra een brood uit Nico zijn mond stal en zijn maw op onze hoede. Wildlife nummer 6. Terwijl we 's avonds zitten te eten horen we boven ons geritsel. Met de zaklamp zien we twee possums uit de boom klimmen. Moeder possum (zo'n 50 cm groot) met op haar rug kleine possum. Wildlife nummer 7. Een beetje later zie ik naast mij in de boom een mini kikker de boom opklimmen. Wildlife nummer 8. We hebben nog maar net deze gezien of we horen weer geritsel: deze keer een walliby die aan het grazen is. Ja het was een vruchtbare dag.
Een heel verschil met de twee vorige dagen, waar het niet alleen 40 graden was maar waar we in een unieke hoofdstad van vooral gebouwen waren. Canberra is een artificiële hoofdstad, want toen begin 20e eeuw Australia een federale staat werd had men een hoofdstad nodig. Zowel Melbourne als Sydney claimden deze status, dus de oplossing was een nieuwe stad tussen de twee. Een wedstrijd werd uitgeschreven en een architect heeft deze stad ontworpen, met een fake meer. De eerste dag zijn we in de hitte van bijna 40 graden naar het parlement gefietst. In deze temperaturen fietsen heeft iets raar. Het lijkt alsof iemand constant met een haarföhn op hoogste stand in je gezicht staat te blazen waardoor je mond en je ogen uitdrogen. Waar normaal gezien fietsen het effect van een frisse bries geeft, heb je hier dus een compleet omgekeerd effect. Je snakt naar een airco en drank. Dus bezoeken we het parlement. Nico heeft zijn zakmes in zijn broekzak zitten. Ja als er nu iets is wat je niet moet doen is dit natuurlijk. Maar de zakmes wordt in bewaring gegeven en wanneer we terug naar buiten gaan krijgen we deze met een lach terug. Het parlement in gebouwd in een heuvel van gras en is zeer open. Aan de ene kant is de kamer en aan de andere de senaat en in between de ontmoetingsruimte. In gans het parlement hangen 2600 klokken want als er moet gestemd worden klikt een alarm en hebben de parlementariers nog 4 minuten om binnen te zijn. Ja over fitness gesproken. De kamer is in zitting: er zitten nog welgeteld 3 parlementairen, en na 5 minuten is het er nog eentje ... De stad ziet er onmenselijk koel en verlaten uit wanneer we om 17h naar de camping fietsen. Geen cafeetje, geen restaurantje, niets ...
De volgende dag bezoeken we een bijzonder stijlvolle tentoonstelling van Nick Cave in de National Library, proberen we vat te krijgen op het Nationaal musuem van Australia (sommigen noemen het postmodern anderen een kakafonie van stijlen – ik weet zelf niet wat het juist is maar het is iets bijzonders!). 's Middags eten we in PJ O'Reillys een jacked patatoe en verkennen we het winkelgedeelte (dit voelt echt europees aan, meer dan Adelaide, Melbourne of Sydney). We sluiten af met de War Memorial: een gigantisch museum waar je zeker een dag in kunt doorbrengen en waar België gezien WWI een belangrijke rol speelt. (de slag om Mesen).
's Avonds ontmoeten we terug Bruce en Jenni, die we steeds weer lijken tegen te komen. Bruce trakteert ons op Barramundi (de Australische vis waar iedereen zelfrespecterend aussie op vist of toch van droomt). 's Avonds bij veel bier en wijn vertellen we over ons avontuur door de Snowy mountains en hoe we via een dirt road van 150 km door de Snowy mountains zijn gereden. Bruce kijkt ons met grote ogen aan, want hij heeft de sealed highway doorheen de Snowy mountains genomen en dat was volgens hem al een huzarenstukje waarbij hij vaak in eerste moest schakelen. Ja het was inderdaad af en toe best dat slechts 3 a 4 auto's per dag dit traject afleggen, want de twee keer dat we op deze route een tegenligger zijn tegengekomen was het steeds spannend, de weg is eigenlijk maar een rijvak breed en met heel wat haarspeldbochten. Vooral wanneer je daalt (en soms gaat het meer dan 20% naar beneden) en je duwt te hard op je rem dan voel je de wagen zelfs op 4x4 op de gravel doorslippen. Ja en dat is best beangstigend, zowel voor de chauffeur als de passagier.
Wat hebben we voor de rest gedaan? We hebben in Lakes Entrance naar een chique restaurant geweest en een visschotel gegeten amaai! De prijs was ook amaai maar voor zo'n lekker eten, mag het wel ietske meer zijn. In elk land die we bezoeken hebben we een Sus-restorantje. Dit was ons Aussie Sus restorantje. We hebben voor de eerste naar een dvd gekeken in ons mobieltje: In Bruges (eindelijk dus gezien). Daarnaast met de canoe gevaren (of toch geprobeerd) op de Snowy mountains, de Buchan Caves bezocht en een mini schooltje uit 1870 in Suggan Buggan (hilarisch maar tevens vertederend) bezocht.
Maar nu staan we in een NP waar enkele jongeren besloten hebben om een fesstje te bouwen (in een nationaal park????) en we dus waarschijnlijk weinig nachtrust zullen kennen.
